Debiutowała w programie telewizyjnym Zbigniewa Górnego Śpiewać każdy może w 1989, a już kilka miesięcy później wzięła udział w koncercie "Debiuty" na Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu, gdzie otrzymała wyróżnienie za piosenkę Zły chłopak z repertuaru Lory Szafran. W ciągu czterech następnych lat była główną gwiazdą w Metro - najpopularniejszym musicalu w polskiej historii oraz dwóch przedstawieniach muzycznych Do grającej szafy grosik wrzuć - z klasycznymi polskimi popowymi przebojami sprzed ery rock and rolla i Brel - z polskimi wersjami piosenek francuskiego barda Jacquesa Brela.
W lipcu 1993 Edyta Górniak wzięła udział w szwedzkim Festiwalu Krajów Nadbałtyckich w Karlshamn, gdzie zdobyła trzecią nagrodę. W 1994 roku Edyta była pierwszym artystą z Polski startującym w Konkursie Piosenki Eurowizji. Interpretacja zdecydowała o przyznaniu jej wysokiego drugiego miejsce za piosenkę To nie ja (Once In A Lifetime).
Piosenka To nie ja była przełomem w karierze wokalistki w Polsce, zostając jednym z większych przebojów roku 1994. Artystka podpisała kontrakt z małą wytwórnią fonograficzną ORCA, której właścicielem był Wiktor Kubiak - producent musicalu "Metro", a następnie wieloletni manager Edyty. Dzięki niemu piosenkarka zadebiutowała singlem "Once In A Lifetime"/ "To nie ja", który sprzedawany był jesienią 1994 w Polsce, Niemczech, Austrii i Szwajcarii. Artystką zainteresował się wówczas polski oddział koncernu EMI - Pomaton EMI, który podpisał z nią, poprzez niezależną wytwórnię Kubiaka, kontrakt płytowy.
Jej pierwszy studyjny album Dotyk ukazał się w następnym roku i rozszedł się w liczbie pół miliona egzemplarzy w samej Polsce, przynosząc jeszcze przeboje Jestem kobietą i Dotyk. Album został też uhonorowany nagrodą polskiego przemysłu płytowego Fryderyk'95 w kategorii "Fonograficzny Debiut Roku". W roku 1996 Górniak podpisała w Londynie kontrakt z wytwórnią EMI International na nagranie pięciu albumów.
Kontynuowała jednak nagrywanie dla polskiego rynku, lansując wówczas trzy następne przeboje w Polsce: Kolorowy wiatr (polską wersję przeboju Colors Of The Wind do filmu Disneya Pocahontas, Love Is On The Line oraz To Atlanta (polski hymn Igrzysk Olimpijskich 1996).
Edyta wydała swój pierwszy anglojęzyczny album Edyta Górniak rok później, we współpracy z producentem muzycznym Chrisem Neilem, odpowiedzialnym za międzynarodowy sukces Celine Dion. Neil był pod wrażeniem możliwości wokalnych piosenkarki, co skłoniło go do realizacji, jak powiedziała kiedyś Edyta - ,,najbardziej profesjonalnej płyty jaką było mi dane nagrać w mojej karierze". Swoich przebojów nie bali się podarować Edycie najwybitniejsi kompozytorzy świata, tacy jak np. Billy Steinberg, gdyż w wykonaniu takiej solistki nie mogły się zmarnować.
Prace nad płytą trwały ponad półtora roku. Jednak umiarkowany sukces singli When You Come Back To Me i One & One, odnoszących pewne lokalne sukcesy, nie pozwolił albumowi zdobyć międzynarodowego sukcesu, a jego sprzedaż za granicą wyniosła 200 tysięcy egzemplarzy, ale także 150 tysięcy w samej Polsce.
Pierwszy z singli stał się przebojem szczególnie w Skandynawii, Portugalii (gdzie utrzymywał się w Top 10 przez prawie pół roku) i w krajach azjatyckich (zrealizowany do niego klip osiągnął 3. miejsce na liście przebojów azjatyckiej MTV, zaraz po Spice Girls i Madonnie). Album już po kilku tygodniach sprzedaży w Norwegii zyskał status Złotej Płyty.
Podczas promocji pierwszego zagranicznego albumu Górniak wylansowała też kolejne dwa przeboje nagrane dla polskiej publiczności: Lustro (polską wersję przeboju Reflection z filmu Disneya Mulan) oraz Dumka na dwa serca (temat przewodni najdroższego polskiego filmu XX wieku Ogniem i mieczem nagrany w duecie z Mietkiem Szcześniakiem). Ten ostatni hit był nagradzany jeszcze wiele lat później - w marcu 2006 roku wygrał plebiscyt na Najpiękniejszą piosenkę z sercem zorganizowany przez TVP1 i Radio RMF FM przy okazji akcji "Serce masz tylko jedno", natomiast w październiku 2007 roku zdobył Złotą Kaczkę "Filmu" dla najlepszej piosenki filmowej 50-lecia.
W roku 1999 Górniak rozpoczęła dużą trasę koncertową po Polsce. Podczas jej trwania powstał koncertowy album Live '99. W roku 2002 wytwórnia EMI International rozwiązała kontrakt z Edytą, ale wokalistka podpisała nowy, z Virgin Germany. Wówczas w Polsce ukazał się kolejny międzynarodowy album artystki Perła, wyprodukowany przez producencki team Absolute odpowiedzialny za sukces grupy Spice Girls, ponownie zawierający piosenki słynnych twórców jak np. Rick Nowels. W polskiej edycji album zawierał dodatkową polskojęzyczną płytę, z nagraniami wyłącznie dla polskich fanów, która przyniosła przeboje Jak najdalej i Nie proszę o więcej.
Tego samego roku Górniak została poproszona o zaśpiewanie polskiego hymnu narodowego podczas Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej, choć występ ten odebrany był później z mieszanymi odczuciami, Polacy nie zaakceptowali bowiem nowej aranżacji hymnu. W roku 2003 angielska część Perły miała międzynarodową premierę pod tytułem Invisible, zawierając dodatkowo klubowy hit Impossible, który spodobał się w krajach niemieckojęzycznych.
Niestety album okazał się komercyjnym niewypałem, sprzedając się kilkakrotnie gorzej niż poprzedni studyjny album, lecz z dosyć dobrym rezultatem jego polskiej wersji Perła, która została tam sprzedana w czasach kryzysu fonograficznego w liczbie 35 tysięcy egzemplarzy.
Rok później Virgin rozwiązało kontrakt z Edytą, a po dziesięciu latach współpracy opuściła ona także swoją polską wytwórnię Pomaton EMI.
27 marca 2004, o godzinie 9:11[1], Edyta urodziła syna Allana. W tym czasie wokalistka założyła również własną niezależną wytwórnię płytową EG Production. Nawiązała wtedy współpracę z nieznanym duetem polskich producentów muzycznych Mathplanete, aby nagrać nowy album w całkiem nowym stylu, z klubową muzyką chillout. Pierwszym efektem prac był singiel z francuskojęzyczną piosenką Lunatique, który ukazał się w maju 2005 roku. Jednak jego promocja nie nabrała rozmachu i rozgłosu w mediach, jaki towarzyszył wcześniejszym powrotom Górniak na rynek muzyczny (1997, 2002).
11 listopada 2005 roku Edyta poślubiła ojca jej dziecka, gitarzystę jej zespołu Dariusza Krupę. A już w grudniu 2005 roku Górniak zaprezentowała drugi utwór przygotowany z Mathplanete, Sexuality. W styczniu 2006 roku w miesięczniku Playboy ukazała się ekskluzywna sesja wokalistki autorstwa M. Bielińskiej (m.in. Vogue) i Tomasza Drzewińskiego, powiązana z promocją singla Sexuality, który do sklepów trafił w lutym. Nakład pisma wyniósł aż 130 tysięcy egzemplarzy i ukazał się w dwóch wersjach okładkowych, co jest ewenementem w tym segmencie pism.
Wówczas Górniak niespodziewanie rozstała się z Mathplanete i porzuciła pomysł nagrywania muzyki klubowej, rozpoczynając prace nad nowym albumem popowym. Pierwszym efektem współpracy było wzięcie udziału w czerwcu 2006 roku w konkursie premier na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, gdzie Górniak zaprezentowała piosenkę "Cygańskie serce". Utwór zajął drugie miejsce w głosowaniu publiczności, przegrywając jedynie z zespołem Virgin. W listopadzie 2006 roku nastąpiło premierowe zaprezentowanie singla "Loving You", który wśród fanów zaostrzył apetyt na nową płytę wokalistki.
W styczniu 2007 roku Edyta zaśpiewała kolejny filmowy temat, tytułową piosenkę do hiszpańskiego animowanego filmu Smocze Wzgórze.
Od marca 2007 roku wokalistka zasiada w jury programu Jak Oni śpiewają? telewizji Polsat, w którym gwiazdy seriali telewizyjnych walczą o kontrakt płytowy.
Natomiast w październiku ukazał się pierwszy od pięciu lat studyjny album Edyty "E.K.G", promowany singlem "List", będącym polskojęzyczną wersją utworu "I Surrender" Celine Dion. Utwory zamieszczone na płycie zaskakiwały słuchaczy nowym brzmieniem oraz aranżacjami autorstwa Dariusza Krupy. Ponadto sama Edyta zadebiutowała tutaj jako autorka niektórych tekstów. Albumowi towarzyszyła 40-stronicowa książka z tekstami piosenek, ilustrowana bogatym materiałem fotograficznym ukazującym Edytę Górniak w obiektywie Tomasza Drzewińskiego.
<
Posts
All Comments
